Op dinsdag 28 maart zijn wij, Karel Arets, ondervoorzitter Bikas en projectleider van de school, Guy en José Smulders, vertrokken naar Mallaj om de opening bij te wonen van de school.
De rit ernaartoe was zwaar omdat de helft van de autoweg richting Pokhara opengebroken was. We hebben twee dagen gereden om er te geraken. We overnachtten in Beni dat beneden Mallaj ligt. Daar werden we uitgenodigd om een bezoek te brengen aan de schrijnwerkerij waar al het materiaal voor de school gemaakt is. De baas was oprecht blij dat hij dit project had mogen uitwerken. Tenslotte was dit een grote opdracht voor zijn bedrijf dat meer dan 20 personen tewerkstelt. Uiteraard waren we benieuwd naar de resultaten. De rit ernaar toe was zwaar omdat de helft van de autoweg richting Pokhara opengebroken was. We hebben twee dagen gereden om er te geraken. We overnachtten in Beni dat beneden Mallaj ligt. Daar werden we uitgenodigd om een bezoek te brengen aan de schrijnwerkerij, waar al het materiaal voor de school gemaakt is. De baas was oprecht blij dat hij dit project had mogen uitwerken. Tenslotte was dit een grote opdracht voor zijn bedrijf dat meer dan 20 personen tewerkstelt. Uiteraard waren we benieuwd naar de resultaten. De feestelijke opening was voorzien op donderdag 30 april. Langs het Ezelspad – eveneens een realisatie van Bikas, onder de bezielende leiding toen van Gaby Roegiers, Jill Vervoort en Karel Arets – zijn we 1663 trappen omhooggegaan om in het dorp Mallaj te geraken.
Na één uur klimmen hoorden we muziek in de verte… en jawel, een heus orkest stond ons op te wachten om ons te ontvangen met mooie Nepalese muziek. Eens we boven waren, begonnen de danseressen, in typisch Nepalese kleding en dito make up, voor ons te dansen. We waren blij verrast en onder begeleiding van orkest en danse - ressen werden we naar de plaats gebracht waar de officiële inhul - diging van de school zou plaats - vinden. Langs de weg stonden de mensen van het dorp ons op te wachten met mooie bloemen, sjaals en kransen. Ook de kinderen die volop in de examenperiode zaten, hadden de schoolboeken even opzij gelegd om er bij te kunnen zijn. Iedereen was aanwezig want ze waren toch zo benieuwd naar de Belgen die hen geholpen hadden met de bouwen van hun school. Niets was aan het toeval overgelaten, voor de gasten was een podium gebouwd waarop zetels en vooraan banken, alles gelukkig overdekt, want hoewel het weer niet was wat we verwacht hadden, was het die dag uitzonderlijk mooi. De ceremonie heeft meer dan vier uur geduurd. Uiteraard ontbraken de talrijke speeches niet, meestal in het Nepalees waar we geen woord van begrepen. We kregen ook allerlei oorkondes om ons te bedanken. Alles afgewisseld met wervelende dansoptredens. Nadat we het didactische materiaal overhandigd hadden dat gemaakt was door Carine Verleye (bestuurslid Bikas) om de leerkrachtent te ondersteunen, evenals de nodige schoolboeken, gingen we op weg richting school om de opening officieel te maken. We kunnen enkel maar getuigen dat het een heel mooie school ge - worden is, met volledig nieuwe schoolbanken, tafels, borden, digitale klokken, kortom alles nieuw, zelfs een smart bord dat we aangekocht hadden en waarmee ondertussen twaalf leerkrachten zijn opgeleid om het tijdens de lessen te kunnen gebruiken. Elke klasdeur was afgesloten met een lint, linten die we met veel enthousiasme doorgeknipt hebben. De foto’s spreken voor zich. Nadat er nog een foto was genomen van de Belgische bezoekers samen met alle kinderen, konden we moe maar voldaan naar beneden om te bekomen van de mooie dag. Dit project hadden we nooit kunnen realiseren zonder de hulp van de gemeenten Oud-Turnhout en Lille en uiteraard alle sponsors en sympathisanten die ons mee ondersteund hebben. Een hele, dikke merci – dhanyabad - vanwege Karel, Guy en José