Gaby Roegiers
In 1999 kwam ik voor het eerst in Nepal via mijn werk. In het weekend was ik vrij en vloog naar Pokhara. Daar maakte ik een wandeling met de bedoeling eens te zien hoe de Nepalezen echt leven. Zo kwam ik ook in het Tashiling Tibetaans vluchtelingenkamp terecht. Daar raakte ik aan de praat met een Tibetaanse verkoopster en hoorde van de moeilijkheden die de Tibetaanse vluchtelingen in Nepal ondervinden.
Om hen te helpen een betere toekomst te bereiken, besloten wij samen te werken door hun kinderen te ondersteunen in hun studies. Om zo de cirkel van de armoede te doorbreken. Dat werd het project Child Happiness (CH) en via Bikas oprichter Jos Gobert werd het een project van Bikas. Eerst waren het enkel Tibetaanse kinderen. Later kwamen daar behoeftige kinderen bij uit sloppenwijken van Pokhara, werkende kinderen (zeg maar kinderslavernij) aangebracht door CLEP (Child Labour Elimination Program in Pokhara), arme kinderen van Dhikur Pokhari (nabij Naudanda) en kinderen van de weeshuizen Hopeful Home en Sabitri United Social Services (Kathmandu). CH groeide uit tot 44 kinderen. De meeste kinderen woonden zeer verspreid en gingen ook naar diverse verschillende scholen. Dat bracht contacten met de vele scholen, schoolrapporten, foto’s, briefwisseling tussen kind en sponsor, bezoeken aan ouders, scholen en kinderen met zich mee. Een lokale medewerker was onmisbaar om de families zelfs maar terug te vinden bijvoorbeeld na een verhuizing. Dat alles en de onmisbare financiële controle namen toch wel veel vrije tijd in beslag.
Toen Jill Vervoort in 2010 het voorzitterschap neerlegde, werd ik verkozen tot nieuwe voorzitter. Intussen was ik zelf ook met andere projecten bezig, zoals de bouw en uitrusting van de bloedbank in Beni, de bouw van een secundaire school in Takam (beide in het Myagdi district), de uitrusting van het hospitaal in Khandbari (Sankhuwasabha district) met een zware drijfkrachtgenerator. Verder de heraanleg en verbreding van het Kalipul-Dilfant ezelspad (Parbat district) plus de uitbreiding van het pad naar de Bidya Jyoti hoger secundaire school in Majhphant (fase twee). De bouw van de stutmuur ter beveiliging tegen aardverschuiving van de speelplaats en school te Lulang (Myagdi district). Voor de laatste twee projecten zijn nog uitbreidingen in behandeling. Met uitzondering van het Child Happiness project zijn dit telkens ‘structurele’ projecten.
Projecten die een ganse gemeenschap ten goede komen en haar naar een hoger niveau van levenskwaliteit proberen te tillen. Dat is ook waar de focus van Bikas op ligt. Op 25 april 2015 werd Nepal getroffen door een zware aardbeving van 7,8 op Richter schaal. Bikas was bij de eersten om noodhulp projecten op te starten. Ook anderen namen initiatieven om Nepal te helpen en vonden zo de weg naar Bikas. Verschillende van de hieruit voortvloeiende projecten lopen trouwens nog steeds door. In mijn persoonlijke situatie was dit alles toch een te zware werklast.
Ik was dan ook blij dat huidig voorzitster Betty Moureaux in 2016 de fakkel wou overnemen. Momenteel ben ik nog projectleider van de projecten Kalipul fase drie (heraanleg en verbreding van het voetpad van Dilfant naar Kotghar) en Lulang (aanvraag voor het omheinen van de speelplaats ter voorkoming dat spelende kinderen van de hoge stutmuur zouden afvallen).
Daarnaast, sinds bestuurslid en Bikas secretariaatscontact Mariette Ballegeer getroffen werd door een zwaar verkeersongeval, neem ik tevens de verzending van het Bikas tijdschrift per post voor mijn rekening. Wie een adresverandering wil doorgeven, kan dit dus ook rechtstreeks aan mij doen via email naar gaby@bikas.be.
Nog een hartelijke ‘Namaskar’ groet!
Gaby Roegiers
